- Kącik logopedyczny

1.  Na zajęcia logopedyczne w pierwszej kolejności przyjmowane są dzieci:

- z orzeczeniami i opiniami, w których zaleca się terapię logopedyczną;

- z zaburzeniami słuchu: niesłyszące lub niedosłyszące;

- ze znacznie opóźnionym rozwojem mowy;

- z poważnymi zaburzeniami mowy powodującymi zakłócenia komunikacji językowej oraz znacznie utrudniającymi naukę.

Wykonywanie ćwiczeń usprawniających motorykę narządów mowy ma na celu nie tylko ich usprawnienie, lecz także zdobycie umiejętności ułożenia w sposób charakterystyczny dla danej głoski.

      Ćwiczenia usprawniające mają więc na celu wypracowanie zręcznych i celowych  ruchów języka, warg, podniebienia i szczęki dolnej. Dziecko musi mieć wyczucie danego ruchu i położenia poszczególnych narządów mowy.

Przeprowadzając ćwiczenia artykulatorów wspomagamy rozwój dziecka. Ćwiczenia te, to faza wstępna do pracy nad skorygowaniem wielu zaburzeń mowy. Bardzo istotne jest, aby były one wykonywane często i systematycznie, oraz aby dziecko miało możliwość obserwowania pracy aparatu mowy w lustrze.

Ćwiczenia usprawniające narządy artykulacyjne – ze względu na udział właściwego elementu aparatu mowy – dzielą się na następujące:

• ćwiczenia języka
• ćwiczenia warg i policzków
• ćwiczenia podniebienia miękkiego
• ćwiczenia szczęki dolnej (żuchwy)
• ćwiczenia połykania.

Czy zdarzyło Ci się kiedykolwiek obserwować sposób oddychania swojego malucha? Jak oddycha podczas zabawy, słuchania bajek, podczas snu? Nosem czy ustami? Czy ma otwartą buzię? Czy jego oddech jest płytki, czy głęboki? A jak z oddechem podczas mówienia? Jest płynny, a może przerywany, nierówny, pełny „zachłyśnięć” powietrzem? Czy podczas oddychania porusza się coś więcej poza klatką piersiową? Czy unoszą się ramiona? Na te pytania warto sobie odpowiedzieć, ponieważ nieprawidłowy sposób oddychania dziecka może być przyczyną różnego rodzaju zaburzeń właściwego rozwoju.

Skutki nieprawidłowego oddychania:

• Oddychanie przez usta skraca oddech, przez co organizm nie jest wystarczająco dotleniony – może to powodować senność, ospałość i problemy w koncentracji uwagi.
• Otwarta buzia ma negatywny wpływ na kształtowanie się narządów mowy, osłabiona jest sprawność mięśni narządów artykulacyjnych: warg, policzków, podniebienia miękkiego.

• Zamykanie i otwieranie domku - szerokie otwieranie ust, jak przy wymawianiu głoski 'a', zęby są widoczne dzięki rozchylonym wargom.
• Grzebień - wysuwanie żuchwy, zakładanie i poruszanie dolnymi zębami po górnej wardze. Cofanie żuchwy, zakładanie i poruszanie górnymi zębami po dolnej wardze i brodzie.
• Guma do żucia - naśladowanie żucia gumy.
• Wąchanie kwiatów - duży wdech nosem i wydech ustami z jednoczesnym wymawianiem głoski aaa (jako zachwyt), ooo (jako zdziwienie).

• Rozpoznawanie wytwarzanych dźwięków, najpierw z pomocą wzroku, potem
  tylko słuchowo (dzieci zamykają oczy albo odwracają się). Prowadzący zabawę uderza pałeczką w różne przedmioty: drewno, kamień, szkło itp.
• „Jaki przedmiot wydał ten dźwięk?”- toczenie piłki, kamyka, butelki po podłodze.
• Rozpoznawanie różnych rzeczy w zamkniętym pudełku przez potrząsanie nim (groch, kamyki, spinacze itp.).
• Uderzanie klockami o siebie, łyżeczkami, garnuszkiem, kubeczkiem, odbijanie piłki, klaskanie, darcie papieru, lanie wody, przesuwanie czegoś po stole, drapanie po szkle, papierze, stole, wypuszczanie powietrza z balonika itp.
• Rozpoznawanie głosu, szmeru i źródła dźwięku, miejsca, kierunku, odległości, ilości dźwięków (głośno - cicho).
• Szukanie ukrytego zegarka, radia, dzwoniącego telefonu.
• Różnicowanie i naśladowanie głosów zwierząt: kot, pies, krowa, kura, kogut, kaczka, gęś, koń, świnka.
• Rozpoznawanie osób po głosie: Kto mówi?, (dziecko, nauczycielka, chłopczyk, dziewczynka), zabawa np.: Król ciszy, kto cię woła?
• Rozpoznawanie poszczególnych dzieci po głosie. Dziecko zmienia głos i
  naśladuje np.: głos kury, bociana, żaby itp. Pozostałe dzieci odgadują, kto wydaje głos i czyj głos naśladuje.

Dla dzieci starszych:

• Wyróżnianie wyrazów w zdaniu, ile wyrazów tyle ustawiamy klocków, tyle
  razy klaszczemy itp.
• Wydzielanie sylab w wyrazach. Początkowo punktem wyjścia jest rysunek,
  rysunki łatwe, ilustrujące wyrazy dwusylabowe (koza, kura),wystukiwanie
  sylab w wyrazach, wyklaskiwanie.
• Nazywanie obrazków, rodzic podaje pierwszą sylabę, a dziecko kończy.
  Dziecko zaczyna, a rodzic kończy.
• Dzielenie na sylaby łatwych imion.
• Wyszukiwanie imion dwu i trzysylabowych.
• Wyodrębnianie samogłoski w nagłosie wyrazu np.: O-la, E-la, u-le itp.